Medezeggenschap en decentralisatie
Hebben de circa 1500 cliënten van De Binnenvest voldoende inspraak op het beleid van onze organisatie? Voelen zij het recht en de ruimte om zich uit te spreken? Ook als zij een keer minder tevreden zijn? Het grootse gedeelte van onze cliënten wordt opgevangen in de wijk of leeft in een kleinschalige woonvorm met twee of drie huisgenoten. Hierdoor is het voor onze Centrale cliëntenraad (CCR) soms moeilijk om iedereen te bereiken. Samen zijn we daarom op zoek gegaan naar een manier om ook voor cliënten 'in de wijk' medezeggenschap te organiseren.
En zo zijn de huiskamergesprekskaarten ontstaan. Ontwikkeld met de CCR, cliënten en collega's uit verschillende ambulante teams. Op de kaarten staan onderwerpen, verdeeld in vijf verschillende thema’s (huis, samen wonen, buurt en voorzieningen, brandveiligheid en De Binnenvest). De huiskamergesprekken worden eens in de 2 tot 6 weken gevoerd. De Binnenvest faciliteert de gesprekken, maar dat wil niet zeggen dat wij ook de leiding nemen. Vooraf wordt bepaald wie de notulen maakt en het gesprek zal leiden.
Persoonlijk begeleider en ervaringsdeskundige Carmen testte als één van de eerste de huiskamergesprekskaarten in de praktijk in een pand met drie bewoners. “Er kwamen punten naar boven waar je normaal niet zo snel bij stilstaat. Een van de bewoners koos bijvoorbeeld het kaartje ‘Ontruiming’. Wat moet je nou eigenlijk doen op het moment dat het mis gaat?
Ook het kaartje 'Normen en waarden', dat werd gekozen door een bewoner, zorgde voor mooi gesprek. 'In mijn cultuur is het normaal dat je goed voor elkaar zorgt, dit vind ik belangrijk', vertelde hij. Zo werd eerdere miscommunicatie opgehelderd. Want wat voor de één als vanzelfsprekende gastvrijheid wordt gezien, kan voor een ander zorgen voor ongemak. En hoe ga je om met dat verschil? Zonder de kaarten hadden we dit gesprek waarschijnlijk niet of veel later gevoerd."
Ook bewoners zijn enthousiast. "De onderwerpen inspireren me om me uit te spreken. Normaal houd ik me afzijdig, ik doe mijn eigen ding en praat ik niet zo veel. Maar nu dacht ik; daar vind ik wel wat van."
Mochten bewoners nou toch niet het achterste van hun tong durven laten zien waar andere bewoners of begeleiding bij zijn, dan kunnen zij aan het eind van het gesprek ook een (anoniem) bericht meegeven in een dichte enveloppe aan de CCR. CCR lid Tristan maakte zelf de prachtige (aan)tekeningen voor deze kaarten.
